Initieel hadden tandartsen-algemeen practici die CAD/CAM-­vervaardigde restauraties wilden plaatsen de keuze uit veldspaatporselein, glaskeramiek en polymeercomposieten. Voor een solitaire restauratie is lithium disilicaat (e-max) de eerste keuze wegens zijn superieure esthetiek en mechanische eigenschappen. De vervaardiging gebeurt in 2 stappen: eerst wordt de restauratie geslepen in de gepresinterde fase en nadien wordt de restauratie in de oven gekristalliseerd onder vacuüm om zijn finale sterkte te krijgen.

Een nieuwe generatie hybride keramische polymeermaterialen wordt nu geïntroduceerd. Deze materialen kunnen worden geslepen in hun finale structuur en hebben geen warmtebehandeling nodig. Tot deze groep behoort veldspaat­porselein dat voorheen werd geïnfiltreerd met een kunststofpolymeer (Enamic™) en polymeercomposiet dat werd versterkt met nanokeramische partikels (Lava Ultimate™).

Het doel van dit in vitro-onderzoek was de glans en kleur­weerstand van deze nieuwe hybride materialen te vergelijken met die van de conventionele keramische en composietmaterialen voor CAD/CAM-restauraties.

Hiervoor werden 16 samples van 5 verschillende CAD/CAM-materialen geslepen uit de experimentele blokken en in 2 groepen verdeeld. Groep 1 werd gepolijst tot 320 grit, wat overeenkomt met de ruwheid van een diamantboor. Groep 2 werd gepolijst tot 1.200 grit en extra gepolijst met aluminiumoxidepoeder.

De glans en kleur werden initieel en na een onderdompeling in een gekleurde oplossing, die een simulatie van 1 jaar klinisch gebruik nabootste, gemeten respectievelijk met een glansmeter en via L*a*b-waarden met een spectrofotometer tegen een witte achtergrond. Vervolgens werd een statistische analyse uitgevoerd.

De resultaten zijn weergegeven in de tabel. Alle materialen scoorden beter na polijsten. Ongepolijste specimens van Enamic™ en Paradigm MZ100™ scoorden significant lager voor glans. E.max™ had significant meer glans en minder kleurverandering dan alle andere materialen.

De lagere glans van Paradigm MZ100™ valt te verklaren door de structuur. Dit is een hybride composiet met grote vulpartikels, waardoor bij het polijsten oppervlakte-irregulariteiten ontstaan door het verlies van deze vulpartikels. Dit zorgt voor verminderde lichtreflectie en glans.

Bij ongepolijste specimens vertoonde LAVA Ultimate™ het meeste kleurverschil en werd als enige niet klinisch acceptabel bevonden. Dit is een composietmateriaal, versterkt met keramische nanopartikels. De partikels zijn zo klein dat polijsten en partikelverlies weinig invloed hebben op de glans, maar wel op weerstand en op verkleuring.

Materialen op basis van polymeren nemen meer water op, en mogelijk meer pigmenten, wat de hogere verkleuring zou kunnen verklaren.

De onderzoekers concluderen dat na polijsten hybride keramische polymeermaterialen in staat zijn een hogere glans te hebben dan klassieke composietmaterialen, maar minder dan volkeramische materialen. De hybride materialen waren ook gevoeliger voor verkleuring dan de volkeramische materialen. Echter, wanneer ze goed werden gepolijst, werden alle materialen als klinisch acceptabel geregistreerd na 1 jaar van kunstmatige verkleuring.

Om tot een klinisch optimaal behandelresultaat te komen is de keuze van het materiaal en de oppervlaktebehandeling een significant bepalende factor.

Bron

Lawson NC, Burgess JO. Gloss and stainresistance of ceramic-polymer CAD/CAM restorative blocks. J Esthet Restor Dent 2016; 28: 40-45.