Endodontisch behandelde premolaren worden verondersteld zwak en broos te zijn vanwege het relatief grote verlies aan tandweefsel. Dit zorgt voor een aanmerkelijke reductie in fractuursterkte. In dit artikel worden verschillende ontwerpen van knobbeloverkapping op endodontisch behandelde bovenpremolaren met MOD-restauraties geëvalueerd in een in vitro-onderzoek. Uitkomstmaten waren fractuurresistentie en fractuurpatronen.

Er werden 156 geëxtraheerde premolaren verdeeld over 11 groepen: 10 testgroepen en een controlegroep met gave gebitselementen. In de testgroepen werden alle gebitselementen na endodontische behandeling gerestaureerd met een MOD-composietrestauratie. Echter, de knobbels van groep 1 tot en met 9 werden gereduceerd met combinaties van verschillende afnamediktes (1,5, 2,5 en 3,5 mm) en verschillende preparatieontwerpen (gebeveld, horizontaal en anatomisch). De gebitselementen werden blootgesteld aan 105 cycli van 50 N mechanische belasting. Vervolgens werden ze onderworpen aan drukbelasting met een snelheid van 0,5 mm/min tot er een fractuur optrad.

De fractuurresistentie nam toe als occlusaal meer werd verlaagd. De fractuurresistentie van de groepen met 2,5 mm afname en een anatomisch ontwerp en 3,5 mm en een anatomisch ontwerp waren significant groter dan de andere MOD-groepen. Fractuurtypes in de groepen met afnamediktes van 2,5 mm en 3,5 mm en een anatomisch ontwerp waren het best reparabel.

De onderzoekers concluderen dat bij knobbeloverkapping de mate van occlusale reductie en de preparatievorm invloed hebben op de fractuurresistentie en het fractuurpatroon. Gebitselementen die na reductie van ten minste 2,5 mm een anatomische preparatievorm kregen, bleken relatief sterk en het beste reparabel.

Bron

• Serin Kalay T, Yildirim T, Ulker M. Effects of different cusp coverage ­restorations on the fracture resistance of endodontically treated ­maxillary premolars. J Prosthet Dent 2016; 116: 404-410.