Hoe komvormige defecten en groeven in het occlusale tandoppervlak ontstaan is nog steeds onduidelijk. In hoeverre mechanische belasting in combinatie met erosie daarbij een rol speelt leidt tot discussie. Het doel van dit onderzoek was na te gaan welke factoren een rol spelen bij het ontstaan van komvormige defecten in vitro om het klinische proces te verduidelijken.

Voor het onderzoek werden 48 derde molaren in 6 groepen onderverdeeld en in een oplossing gelegd met een pH van 4,8 of 5,5, waarbij een verschillende belasting plaatsvond: geen belasting (0N-groep, controle), 30 N (30N-groep) of 50 N (50N-groep) (n = 8 per groep). Vooraf en na 3 maanden belasting (1.422.000 laadcycli) werden de gebits–elementen driedimensionaal gescand, waarbij gebruiktgemaakt werd van een contactloze profilometer. Aan de hand van subtractie werd het hoogte- en volumeverlies berekend. Met behulp van een elektronenmicroscoop, een lichtmicroscoop en micro-computertomografie werden beelden verkregen van de slijtage en de komvormige laesies.

Het gemiddelde weefselverlies in hoogte en volume bij pH 5,5 was respectievelijk 54 μm en 3,4 mm³ (0N), 52 μm en 3,4 mm³ (30N) en 58 μm en 3,7 mm³ (50N), zonder statistisch significante verschillen. Het gemiddelde hoogte- en volumeverlies bij pH 4,8 was respectievelijk 135 μm en 8,7 mm³ (0N), 172 μm en 12,6 mm³ (30N) en 266 μm en 17,8 mm³ (50N), statistisch significant bij 0N en 50N (p < 0,002). Komvormige laesies hadden zich alleen gevormd bij een pH van 4,8, in de 30N- en 50N-groepen.

Conclusie. De resultaten van dit onderzoek tonen aan dat een komvormige laesie volledig in het glazuur kan ontstaan, waarbij een mechanische belasting naast erosie een vereiste is.

Bron

Ruben JL, Roeters FJM, Truin GJ, Loomans BAC, Huysmans MCDNJM. Cup-shaped tooth wear defects: more than erosive challenges? Caries Res 2019; 53: 467-474.

Een Nederlandstalige, verkorte bewerking van dit artikel zal binnenkort in een van de edities van dit tijdschrift verschijnen.