Over de vraag of moet worden gesproken van zirkonia of zirkoonoxide/zirkoniumdioxide als tandheelkundig materiaal bestaat veel verwarring. Zirkonia is de kubieke kristallijne vorm van zirkoniumdioxide (ZrO₂). Het gesynthetiseerde materiaal is hard, optisch zuiver, meestal kleurloos en lijkt qua uiterlijk op diamant. Zirkonia wordt gemaakt uit yttrium gestabiliseeerd monoklien zirkoonoxide/zirkoniumdioxide, dat we ook in de tandheelkunde gebruiken. Dit zirkoonoxide/zirkoniumdioxide wordt niet zoals in de tandheelkunde gesinterd bij 1450 °C, maar wordt gesmolten boven de 2500 °C en daarna langzaam gestold in kolomvormige monokristallen van circa 5 cm lang en 2 cm breed. Deze kristallen worden spanningsvrij gegloeid en vervolgens geslepen tot edelstenen. Er wordt wereldwijd circa 10 ton zirkonia geproduceerd, terwijl in de tandheelkunde jaarlijks meer dan 300 ton zirkoonoxide/zirkoniumdioxide wordt verwerkt. Het monokristallijne zirkonia is veel brosser dan het gesinterde nanokristallijne zirkoonoxide/zirkoniumdioxide, dat juist aan haar fijnkorreligheid haar sterkte ontleent. In de tandheelkunde spreken we dus van zirkoonoxide of zirkoniumdioxide.

Naschrift

De redactie van het NTvT heeft besloten om in haar tijdschrift de officiële term ‘zirkoniumdioxide’ in haar teksten te gebruiken, zodat dit eenduidig voor de lezer is.