Implantologie

Vanwege de succesvolle behandelingen met orale implantaten overwegen steeds meer tandartsen al snel een gecompromitteerd gebitselement te vervangen door een implantaat. Of deze constatering juist is, is onderzocht door tandartsen met en zonder postacademisch onderricht op het gebied van de orale implantologie te laten reageren op een aantal klinische scenario’s.

Doelgroepen waren 30 tandartsen die een postacademische opleiding orale implantologie hadden gevolgd, 33 tandartsen zonder een dergelijke opleiding en 27 tandartsen die met deze opleiding bezig waren. Alle tandartsen kregen 9 klinische scenario’s voorgelegd over gecompromitteerde dentities, in volgorde oplopend in complexiteit. Bij elk scenario werd gedetailleerde informatie verstrekt over de parodontale gezondheid en eventuele pijn en werden klinische foto’s en röntgenopnamen verstrekt. De klinische scenario’s hadden allemaal betrekking op een 52-jarige manager die regelmatig een periodiek mondonderzoek had ondergaan en nu behandeling wenste van zijn gecompromitteerde dentitie. Zijn wens was een vaste prothetische constructie als gebitselementen moesten worden geëxtraheerd, hij had nooit gerookt, er waren geen medische risico’s bekend en financiële beperkingen waren niet aan de orde. De eerste beslissing die de tandartsen moesten nemen, was of ze parodontaal-gecompromitteerde gebitselementen zouden behouden of extraheren. Daarna moesten ze kiezen uit een aantal gepresenteerde restauratieve en/of prothetische vervolgbehandelingen met of zonder implantaten.

Uit de statistische analyse van de onderzoeksgegevens kwam naar voren dat de tandartsen die geen postacademische opleiding orale implantologie hadden gevolgd of daarmee bezig waren statistisch significant vaker dan de andere 2 groepen kozen voor extractie van parodontaal-gecompromitteerde gebitselementen. De tandartsen die deze opleiding wel hadden gevolgd of hiermee bezig waren, kozen statistisch significant vaker voor een conservatieve restauratieve en/of prothetische vervolgbehandeling, zonder gebruik te maken van implantaten of met gebruik van een kleiner aantal implantaten dan de andere groep tandartsen.

Postacademisch onderricht in de orale implantologie maakt tandartsen kennelijk meer geneigd parodontaal-­gecompromitteerde gebitselementen te behouden en voor niet-complexe prothetische en implantaire oplossingen te kiezen.

Bron

Lang-Hua BH, McGrath CPJ, Lo ECM, Lang NP. Factors influencing treatment decision-making for maintaining or extracting compromised teeth. Clin Oral Implants Res 2014; 25: 59-66.