Het doel van het onderzoek was het in Nieuw-Zeeland, Duitsland en de Verenigde Staten iden tificeren van belemmeringen en randvoorwaarden bij tandartsen voor omgaan met niet gecaviteerde approximale cariëslaesies door niet- of micro-invasieve behandeling (NI/MI) in plaats van invasieve restauratieve behandelingen.

Daartoe werden semi-gestructureerde interviews afgenomen over behandeling van niet-gecaviteerde approximale cariëslaesies (röntgenologisch beperkt tot glazuur of het buitenste dentine). Er werden 12 tandartsen uit Nieuw-Zeeland, 12 uit Duitsland en 20 afkomstig van de staat Michigan in de Verenigde Staten geïnterviewd. Tandartsen werden gerekruteerd via de sneeuwbalmethode (deelnemers werden geworven door participanten aan het onderzoek). De interviews werden telefonisch afgenomen, gebaseerd op het Theoretical Domains Framework.

De volgende barrières werden geïdentificeerd om af te zien van NI/MI: ontbrekende opvolging van mondhygiëne-instructies of een hoog cariësrisico, financiële druk en een geringe vergoeding voor NI/MI, geen steun van collega’s en praktijkleiders, gebrek aan professionele educatie, behandeling gebaseerd op wat men heeft geleerd tijdens de opleiding en de angst voor ongewenste gevolgen van NI/MI.

De volgende constructieve opties werden geïdentificeerd: de professionele overtuiging dat remineralisatie kan optreden van initiële approximale cariëslaesies en dat de cariëslaesies arrested kunnen worden, het inzicht dat restaureren het gebitselement verzwakt en daardoor in de restauratiecyclus belandt, deel uitmakend van een goed geïnformeerd team met ondersteunende collega’s in een stimulerende werkomgeving, werken in een team van bekwame en getrainde zorgverleners ten aanzien van NI/MI, beschikken over de nodige faciliteiten, continue bijgeschoold via PAOT, lidmaatschap van professionele groepen en een gevoel van professionele alsmede persoonlijke voldoening om te handelen in het belang van de patiënt. Financiële overwegingen werden vaker genoemd door de Duitse en Amerikaanse deelnemers, terwijl voortgezet onderwijs meer de focus van de deelnemers uit Nieuw-Zeeland was.

Conclusie. Management van niet-gecaviteerde approximale laesies werd beïnvloed door talrijke factoren, waarvan sommige in verband staan met het implementeren van evidencebased managementstrategieën in de praktijk.

Bron

Schwendicke F, Foster Page LA, et al. To fill or not to fill: a qualitative crosscountry study on dentists’ decisions in managing non-cavitated proximal caries lesions. Implement Sci 2018; 13: 54.