Professoren waren vroeger – en zijn dat wellicht nog – dol op rijtjes, bijvoorbeeld van symptomen en therapieën, die dan op een tentamen gevraagd konden worden. Dat is niets nieuws onder de zon. Ook de middeleeuwse chirurgen structureerden meestal hun betoog om een rij van oorzaken en een rij van therapeutische mogelijkheden. Zo ook bij de ontbonden, dat wil zeggen de loszittende, tand. In moderne termen lijkt hier de parodontologie aan de orde te komen.
Auteur(s) |
E.J. Jonkman
M.A.J. Eijkman |
---|---|
Rubriek | Geschiedenis en tandheelkunde |
Publicatiedatum | 5 juni 2015 |
Editie | Ned Tijdschr Tandheelkd - Jaargang 122 - editie 6 - juni 2015; 316 |
Er zitten geen programma's in het winkelmandje