P.F.M. Gerritsen
Integrated dental care in nursing homes
Utrecht: Universiteit Utrecht, 2015
133 bl. ISBN 978 90 9029235 9

In Nederland wordt relatief weinig onderzoek naar de mondgezondheid van ouderen verricht. Met het verschijnen van dit proefschrift van Peter Gerritsen wordt weer een ‘boost’ gegeven aan dit onderwerp. Bijzonder is dat de promovendus zelf tot de ouderen in onze samenleving behoort, aangezien hij de leeftijd van 70 jaar heeft bereikt ten tijde van zijn promotie. Hulde! Zijn stelling dat er tussen behandelaar en patiënt bij voorkeur maar 1 generatie mag zijn is daarom ook begrijpelijk vanuit zijn visie, maar helaas niet altijd realiseerbaar. Gerritsen stelt in zijn onderzoek dat tandartsen werkzaam in het verpleeghuis een grote tandheelkundige zorgbehoefte zien (73% van de bewoners). Verpleegkundigen zien die behoefte aanzienlijk lager (9%) en vanuit de bewoners is er vrijwel helemaal geen vraag. Ook concludeert Gerritsen dat er veel meer tandheelkundige zorg wordt geleverd aan bewoners in een verpleeghuis met een tandarts in vergelijking met huizen zonder een vaste tandarts. De zorg wordt voornamelijk gegeven aan dentate bewoners aangezien hun zorgbehoefte groter is dan edentate bewoners. Die zorg zal in de toekomst enorm toenemen nu er steeds meer dentate ouderen komen. Gerritsens bevindingen zijn uitermate zorgwekkend. Niet alleen vanwege de enorme zorgvraag die op korte termijn om veel mondzorgverleners vraagt , maar ook vanwege de gevolgen van een ongezonde mond voor de gezondheid van de oudere patiënt.

Om hoeveel ouderen in verpleeghuizen het gaat, wordt niet helder beschreven in het proefschrift. In de verschillende hoofdstukken refereert de auteur naar verschillende bronnen uit verschillende tijdsperioden die niet allemaal even recent zijn. De in hoofdstuk 2 vermelde 51.500 verpleeghuisbewoners in 334 verpleeghuizen bleken, bij navraag bij Vektis, zelfs 140.000 bewoners in 860 verpleeghuizen te betreffen. Kortom, alarmerende en indrukwekkende getallen waar de beroepsgroep zeker wat mee moet en reden waarom dit proefschrift zeker moet worden beschouwd als ‘een wake-up call’ en als een schreeuw om actie in de vorm van preventie en nader wetenschappelijk onderzoek.