Een belangrijke factor voor succes van implantaten op de lange termijn is dat de suprastructuur spanningsvrij en passief past op de preparatie. In een onderzoek werd de nauwkeurigheid geëvalueerd van verschillende methoden om een digitaal model van een implantaat te produceren. Het model wordt vervolgens gebruikt voor CAD-CAM-procedures.

Van 3 implantaten werd een titanium model vervaardigd. Dit werd gedigitaliseerd met behulp van een scanner (ATOS SO II, van een niet-gecontracteerde firma), zodat er een virtueel hoofdmodel ontstond. Op het titanium model werden specifieke abutments (IPL) gemonteerd die nauwkeurig scannen mogelijk moesten maken. Er werden 3 verschillende methoden met elkaar vergeleken, waarbij steeds gebruik werd gemaakt van 20 afdrukken. Bij de eerste methode werd er gebruiktgemaakt van een techniek die het mogelijk maakte om afdrukken te scannen. Een softwareprogramma ontwikkelde vervolgens positieve digitale modellen van de ingescande negatieve afdrukken. De tweede methode was de zogenoemde ‘transfertechniek’ en de derde methode was de zogenoemde ‘pick-up’ methode. Bij de 3 toegepaste methoden werden er voor iedere groep 20 gipsmodellen vervaardigd. Daarna werden de IPL’s in de analoge modellen geschroefd en werd er een scan gemaakt. Om het virtuele hoofdmodel te vergelijken met de virtuele testmodellen werd er gebruiktgemaakt van CAD interactieve software.

Het resultaat toonde een significant verschil tussen de 3 methoden aan (p < 0,01) in termen van nauwkeurigheid. Wat betreft de totale afwijking voor alle assen, genereerde de transfertechniek de grootste divergentie (0,078 mm ± 0,22 mm). De afwijking met de pick-upmethode was 0,041 mm ± 0,009 mm, en de methode waarbij de afdruk werd gescand had een afwijking van 0,022 mm ± 0,007 mm.

Het scannen van de afdruk leverde dus het meest nauwkeurige model op, gevolgd door de pick-upmethode. Er was een aanzienlijke afwijking te zien wanneer de transfer techniek werd gebruikt. De afdrukmethode lijkt een essentiële rol te spelen bij het succes van het nauwkeurig overbrengen van driedimensionale gegevens van een analoog naar een digitaal model.

Bron

• Matta RE, Adler W, Wichmann M, Heckmann SM. Accuracy of impression scanning compared with stone casts of implant impressions. J Prosthet Dent 2017; 117: 507-512.