Hoe ouder ik word, hoe minder zeker ik van veel zaken ben. In de huidige tijd lijkt iets niet zeker weten of geen uitgesproken mening hebben nauwelijks nog aanvaardbaar en verdedigbaar.

WEL OF NIET DESKUNDIG MAAKT NIET MEER UIT

Niet gehinderd door enige kennis van zaken staan velen met hun mening klaar over de meest uiteenlopende onderwerpen en zaken. Wel of niet deskundig, het maakt niet uit. Iedereen moet en zal weten wat hun kennelijk verlichte gedachten en overwegingen zijn die dwingend en soms luidkeels kenbaar moeten worden gemaakt aan iedereen die het meestal niet horen wil.

Vooral digitale kranten, nieuwssites en tijdschriften staan bol van ingezonden brieven met stellige en opportunistische opvattingen, waarbij er gelukkig nog enige controle vanuit een redactie is op de toon en de aard van de inhoud. Op sociale media is dat allang niet meer het geval. Toetsenbordvandalen voelen zich vogelvrij en onbespied en schromen daarom niet om op onbehoorlijke en onbeschofte wijze hun mening te geven. Het kwetsen en schofferen van personen, instanties of anderszins lijkt daarbij het doel te zijn.

Redactionele commentaren in tijdschriften zijn langzaamaan veranderd van toon en duiding, omdat de gedachte heerst dat dit nodig is om zich te onderscheiden van andere media. Wij worden overspoeld met praatprogramma’s op radio en televisie. Elke avond zijn de vele tafels van talkshows bezet met deskundigen, (pseudo)deskundigen en BN’ers. Dan blijken er in Nederland heel veel, onderling inwisselbare, deskundigen te zijn die over elk onderwerp kunnen meepraten waar ze bar weinig verstand van hebben, maar hierover toch hun mening denken te moeten geven. Vooral onder de BN’ers doet zich dit fenomeen voor. Die hebben blijkbaar overal verstand van en zullen niet nalaten hun onomstotelijke, veelal door emotie gevoede opvatting te verkondigen geenszins geremd door de aanwezigheid van echte deskundigen aan diezelfde talkshowtafel.

TEGENSTELLINGEN VERDIEPEN ZICH

Het zelfinzicht en zelfkritisch vermogen is helaas bij nogal wat mensen beperkt en het is dan ook niet te verwachten dat de gewenste balans tussen wetenschappelijke gefundeerde kennis en gratuite, vrijblijvende meningen zich in de nabije toekomst zal herstellen; de tegenstellingen zullen zich verdiepen. Stephen Hawking gaf aan dat “de grootste vijand van kennis is niet onwetendheid, het is de illusie van kennis”. Niet zeker weten wordt nauwelijks meer geaccepteerd maar getuigt wel van inzicht over de beperkingen en grenzen van de eigen kennis. Bovendien is zwijgen ook uiting geven van een mening - je hoeft het niet altijd zeker te weten. Spreken is zilver en zwijgen is goud, is geen vanzelfsprekendheid meer. Bovendien lijkt aandachtig kunnen luisteren lastig.

Waar wij als mondzorgkundigen wel verstand van hebben zijn zaken die betrekking hebben op allerlei aspecten rondom de mondzorg. Informatie, artikelen, excerpten en boekbesprekingen in het Nederlands Tijdschrift Voor Tandheelkunde helpen u geïnformeerd te zijn over de stand van zaken, nieuwe ontwikkelingen en onbekende aspecten van ons vakgebied. De kennistoetsen helpen u uw kennis te toetsen. Het NTVT is hét wetenschappelijk tijdschrift voor de Nederlandse mondzorg. Er is echter ook behoefte aan praktische informatie.

Veel collega’s hebben schatten aan ervaring, soms door schade en schande eigen gemaakt, en het is jammer dat die niet wordt gedeeld met beroepsgenoten. Door middel van een korte bijdrage kan de kennis en ervaring worden gedeeld en leren wij van elkaar. In deze editie treft u een voorbeeld aan van een korte casusbeschrijving (pag. 338-339) die zich in uw praktijk kan voordoen.

De redactie roept u op om een korte klinische casusbeschrijving aan te bieden die voor elke tandarts interessant en leerzaam kan zijn. Dat kunnen ook casus of uitkomsten van consensus zijn vanuit uw IQual groep. Maximaal 1200 woorden, kort en bondig met 1 of 2 literatuurverwijzingen en een aantal afbeeldingen.