Dit Australische artikel biedt informatie over en advies bij het gebruik van zowel conventionele als nieuwe anticoagulantia. Conventionele anticoagulantia zijn heparinen en vitamine K-antagonisten. Enkele jaren geleden zijn in Australië (evenals in Nederland, CdB ) enkele nieuwe anticoagulantia, de zogenoemde ‘novel oral anticoagulants’ (NOACs), geïntroduceerd en geregistreerd. Deze medicamenten zijn: dabigatran, rivaroxaban en apixaban (in Nederland ook argatroban en edoxaban, CdB).

Het fysiologische proces van de hemostase of bloedcoagulatie, waarbij de 10 stollingsfactoren een rol spelen, bestaat uit 4 hoofdfasen: initiatie, versteviging, uitbreiding en formatie van het fibrinenetwerk. Anticoagulantia grijpen ergens in op dit proces met de bedoeling het te remmen. Met heparinen werkt deze remming snel, maar heparinen hebben als nadeel dat ze alleen subcutaan of intraveneus kunnen worden toegediend. Er zijn 2 typen heparinen. Het type ongefractioneerde heparine is korter werkzaam dan 6 uur en brengt het risico op trombocytopenie met zich mee. Van het type heparine met laag molecuulgewicht is de werkzaamheid langduriger en is het risico op trombocytopenie kleiner. Vitamine K-antagonisten worden oraal ingenomen, remmen enkele stollingsfactoren, zijn werkzaam na 8 tot 12 uur en bereiken hun piekeffect na ongeveer 36 uur. Ze worden afgebroken in de lever en de wijze waarop en het tempo waarin dit plaatsvindt, kent per individu grote verschillen. Daarom moet regelmatig de International Normalized Ratio van de hemostase (INR-waarde) worden bepaald om de dosering optimaal te krijgen en/of te houden. NOACs worden oraal ingenomen en zijn werkzaam na 30 minuten tot maximaal 4 uur, afhankelijk van het individuele medicament. De afbraak vindt meer voorspelbaar plaats en een deel wordt zelfs ongewijzigd uitgescheiden.

Omdat er nog onvoldoende gerandomiseerde placebogecontroleerde onderzoeken naar de werking van NOAC zijn verricht s, zijn er nog geen strikte richtlijnen voor het al dan niet onderbreken van de medicatie voorafgaand aan orale chirurgische behandelingen. Daarom luidt vooralsnog het advies dezelfde richtlijnen te hanteren als bij het gebruik van vitamine K-antagonisten.

Bron

• Thean D, Alberghini M. Anticoagulant therapy and its impact on dental patients: a review. Aust Dent J 2016; 61: 149-156.