Kindertandheelkunde

De belangstelling voor niet-restauratieve behandelmethoden neemt toe. In een gerandomiseerd klinisch onderzoek werden de eenjaarsresultaten van 3 behandelmethoden in tijdelijke molaren, uitgevoerd in het tijdelijke gebit bij 169 kinderen (3-8 jaar), vergeleken. De behandelmethoden betroffen Niet-Restauratieve Caviteitsbehandeling (NRC), compomeerrestauraties en de Hall-techniek (voorgevormde kronen geplaatst over niet-geprepareerde tijdelijke molaren). De behandelingen werden uitgevoerd door pedodontologen of postdocs in opleiding. Per kind werd 1 cariëslaesie behandeld volgens 1 van de 3 methoden. Bij mislukkingen werd onderscheid gemaakt tussen beheersbare problemen (restauratie verlies/noodzaak van vervanging, reversibele kiespijn, cariësprogressie, enzovoorts) en ernstige problemen (irreversibele kiespijn, abces, enzovoorts). Na ten minste 11 maanden waren nog 148 kinderen (87,6%) beschikbaar (gemiddelde termijn: 12,23 ± 0,98 maanden) voor onderzoek. Beheersbare problemen deden zich voor bij 20 tijdelijke molaren, respectievelijk behandeld volgens NRC 8 (5%), met compomeerrestauraties 11 (7%) en volgens de Hall-techniek 1 (1%). Het verschil tussen de behandelmethoden was significant (p = 0,002). Dat gold niet voor het verschil tussen NRC en compomeerrestauraties (p = 0,79). Ernstige problemen deden zich voor bij 9 tijdelijke molaren, respectievelijk in de behandelgroepen NRC 4 (2%), compomeerrestauraties 5 (3%) en Hall-techniek 0 (0%). Het verschil in de behandelmethoden was significant (p = 0,002). Ook hier bleek het verschil tussen NRC en compomeerrestauraties niet significant (p = 0,75).

Meer dan 70% van de kinderen behandeld met NRC en bij wie zich problemen voordeden, verscheen niet bij het 3-maandelijkse onderzoek. Het resultaat werd niet beïnvloed door het verschil in ervaring tussen de behandelaars (p = 0,13). De Hall-techniek was in dit onderzoek duidelijk het meest succesvol. De vraag is of dit resultaat een valide reden is om de Hall-techniek op grote schaal toe te passen. Immers, de cariësontwikkeling wordt hierdoor niet afgeremd. Tussen tijdelijke molaren behandeld met NRC en traditionele restauratieve behandeling werd geen significant verschil gevonden. In dit onderzoek vormden de tijdelijke molaren de analyse-eenheid en niet het kind. Voor het achterhalen van de behandelmethode waarmee het belang van het kind het beste wordt gediend, moet in verder onderzoek worden nagegaan welke behandelconcepten, bijvoorbeeld causale versus symptomatische, het meest succesvol zijn.

Bron

Santamaria RM, Innes NP, Machiulskiene V, Evans DJ, Splieth CH. Caries management strategies for primary molars: 1-yr randomized control trial results. J Dent Res 2014; 93: 1062-1069.