Dit onderzoek was gericht op de correlaties tussen bevindingen op MRI-beelden van het kaakgewricht, waaronder de vorm en positie van de discus, de vorm van de condylus, het beenmergsignaal en de hoeveelheid vocht in het gewricht, en de relaties tussen deze MRI-kenmerken en -symptomen bij kaakgewrichtsafwijkingen.

In het onderzoek waren 425 patiënten (850 kaakgewrichten) met temporomandibulaire disfunctie (TMD) betrokken. Bij deze patiënten werden MRI-opnamen vervaardigd bij geopende en gesloten mond. De beoordeelde klinische symptomen waren onder andere pijn van het kaakgewricht, kaakgewrichtsknappen en beperking van mondopening. Voor de statistische analyses werden Spearmans rang correlatiecoëfficiënt en logistieke regressie-analyse toegepast.

Discusverplaatsing zonder reductie en oedeem van het beenmerg in de condylus hadden een positieve correlatie met pijn van het kaakgewricht. Omgekeerd was de aanwezigheid van osteofyten en degeneratie van de condylus een indicatie voor een verminderd risico op deze pijn. Een gevouwen discus, discusverplaatsing zonder reductie en de aanwezigheid van osteofyten hadden significante negatieve correlaties met andere normale MRI-bevindingen (p < 0,01). Condylaire afvlakking wees vaak op kaakgewrichtsknappen [OR: 5,25; 95%CI (1,44-19,07)] en was negatief gecorreleerd aan beperking van de mondopening [OR: 0,34; 95%CI (0,11-0,99)]. Sterke vochtophoping in het gewricht ging significant samen met kaakgewrichtspijn en -knappen.

Discusverplaatsing zonder reductie, afwijkingen in het beenmerg en sterke vochtophoping kunnen alleen met een MRI-onderzoek worden waargenomen, omdat daarrmee specifiek zachte weefsels en vocht worden afgebeeld. Panoramische röntgenopnamen, tomografie en (conebeam)computertomografie zijn alleen van belang voor de condylaire morfologie (harde weefsels) en daarom niet zo nuttig voor de diagnostiek bij de meeste patiënten met TMD.

Conclusie. MRI-onderzoek is de aangewezen methode om het kaakgewricht te evalueren bij patiënten met TMD-symptomen, teneinde de juiste therapieën te kiezen (invasief ingrijpen, fysiotherapie of spalken). Bijkomend voordeel is dat patiënten bij MRI niet aan röntgenstraling worden blootgesteld.

Bron

Matsubara R, Yanagi Y, Oki K, et al. Assessment of MRI findings and clinical symptoms in patients with temporomandibular joint disorders. Dentomaxillofac Radiol 2018; 47: 20170412.