De redactierubriek van het Journal of Craniomandibular & Sleep Practice biedt een podium aan wetenschappers om hun visie te geven op een aandachtsgebied van het tijdschrift. In dit artikel zijn de entiteiten occlusale stabiliteit en mandibulaire stabiliteit aan de beurt.

Bij herstel van orale functie wordt occlusie al sinds jaar en dag op louter empirische gronden beschouwd als een fundamentele factor. De vraag welke occlusie pathologisch, pathogeen, fysiologisch of ideaal is, kan echter amper worden beantwoord.

Bij occlusale stabiliteit is de tijdsfactor een belangrijk aspect. Dit komt tot uitdrukking in de definitie: occlusale stabiliteit is de capaciteit van een occlusie of van een vaste of uitneembare prothetische constructie om een constante positie te handhaven, ook als er krachten op worden uitgeoefend die deze positie dreigen te verstoren. Over de wijze waarop dit doel efficiënt kan worden bereikt, bestaat geen wetenschappelijk bewijs. De meeste tandartsen verschillen echter nauwelijks van mening over de factoren die hieraan een bijdrage leveren: meerdere en gelijktijdige occlusale contactpunten, geen pijn, geen parodontitis, acceptabele verticale maxillomandibulaire relatie, niet meer dan fysiologische gebitsslijtage, voldoende aantal gebitselementen, goed occlusievlak en acceptabele articulatie.

Met betrekking tot mandibulaire stabiliteit bestaat veel discussie over het belang dat wordt gehecht aan (de grootte van) de discrepantie tussen centrale relatie en maximale occlusie, ook in relatie tot occlusale stabiliteit. Velen zijn van mening dat deze discrepantie oorzaak kan zijn van temporomandibulaire disfunctie en bruxisme, hoewel enig bewijs hiervoor ontbreekt.

Conclusie. De auteur ziet als essentiële voorwaarde een evenwichtig orofaciaal systeem waarin de temporomandibulaire gewrichten en de musculatuur gezond zijn of op zijn minst geadapteerd zijn aan een wellicht anatomisch niet ideale, maar toch fysiologische positie van de mandibula. Dan is er automatisch sprake van mandibulaire stabiliteit die de basis vormt voor occlusale stabiliteit. Om echte duidelijkheid te scheppen, moet nog veel onderzoek worden verricht naar deze tot nu toe enigszins veronachtzaamde entiteiten.

Bron

Skármeta NP. Occlusal stability and mandibular stability: The major part of dentistry we are still neglecting. Cranio 2017; 35: 201-203.