Samenvatting

Orale leukoplakie is de meest voorkomende potentieel maligne afwijking van het mondslijmvlies waarvan jaarlijks 1-2% ontaardt in een plaveiselcelcarcinoom. De aan- of afwezigheid van dysplasie zoals gedefinieerd door de Wereldgezondheidsorganisatie is een belangrijke risicofactor voor de kans op maligne ontaarding, maar is niet accuraat genoeg voor patiëntstratificatie. Onderzocht werd of het onderkennen van gedifferentieerde dysplasie bijdraagt aan het voorspellen van de kans op maligne ontaarding van orale leukoplakie. Voor dit onderzoek werden 84 orale leukoplakieën onderzocht op de aanwezigheid van klassieke en gedifferentieerde dysplasie. Bij 25 patiënten ontwikkelde zich gedurende follow-up een plaveiselcelcarcinoom. Risico op maligne ontaarding van orale leukoplakie steeg van 3,3 (HR, p = 0,002) wanneer alleen klassieke dysplasie werd meegenomen naar 7,4 (HR, p = 0,001) wanneer dit werd gecombineerd met gedifferentieerde dysplasie. Dit onderzoek laat zien dat het onderkennen van gedifferentieerde dysplasie als een specifieke vorm van dysplasie belangrijk is voor de prognose en stratificatie van patiënten met orale leukoplakie.