De eindige-elementenmethode is een veel gebruikte experimentele onderzoekstechniek. De methode bestaat uit computersimulaties van het belasten van constructies en van interne mechanische processen, waarbij effecten van variaties in geometrie, materiaaleigenschappen en belastingssituatie kunnen worden onderzocht. De simulaties laten interne spanningen zien op basis waarvan uitspraken kunnen worden gedaan over de kans op falen van de constructie. In de tandheelkunde vindt de methode toepassing in diverse deelgebieden, waaronder de orthodontie, de kaakchirurgie, de implantologie en de restauratieve tandheelkunde.