Subtractieradiografie is in 1934 ontwikkeld door de Nederlandse radioloog B. Ziedses des Plantes. Subtractie berust op het van elkaar aftrekken van twee röntgenopnamen, waardoor alleen de verschillen zichtbaar worden en structuren die ongewijzigd zijn gebleven tussen beide opnamen, worden onderdrukt. In de jaren tachtig van de vorige eeuw is de techniek ook in de tandheelkundige radiologie geïntroduceerd. Inmiddels zijn er vele onderzoeken verricht die het nut van deze techniek voor de tandheelkundige diagnostiek aantonen. Een vereiste voor betrouwbare resultaten is dat de twee opnamen die gebruikt worden voor de subtractie, een identieke helderheid en contrast hebben en bovendien een volstrekt gelijke projectierichting. Sinds röntgenopnamen direct digitaal kunnen worden vastgelegd, zijn er ook methoden ontwikkeld om de zwarting en de projectierichting van de twee subtractieopnamen ná het maken van de opnamen aan elkaar gelijk te maken door middel van speciale computersoftware. Ook de projectierichting van de twee opnamen kan op deze wijze identiek worden gemaakt. De techniek is daarmee ook toepasbaar geworden in de algemene praktijk.