De cariologie kan worden omschreven als dat onderdeel van de tandheelkunde dat zich bezighoudt met de etiologie, de epidemiologie, de pathologie en de preventie van tandcariës, alsmede met het herstel van door cariës veroorzaakte defecten. Het is algemeen gangbaar om de kennis aangaande het herstel van andere dan door cariës veroorzaakte defecten aan de harde tandweefsels eveneens in te delen bij het vakgebied cariologie, aangezien de oplossingen in termen van preventie of restauratie dikwijls dezelfde zijn. In dit themanummer worden alle endodontologische aspecten van de cariologie buiten beschouwing gelaten. Als het gaat om defecten aan harde tandweefsels dan kunnen deze globaal verdeeld worden in defecten die te maken hebben met a. tandontwikkeling, b. tandcariës of c. tandslijtage. Voor elk van deze typen geldt dat een tandarts in staat moet zijn ze te herkennen en vervolgens beslissingen te nemen en maatregelen te treffen, preventief dan wel restauratief. Daarna moeten de juistheid van de beslissing en de kwaliteit van de maatregel geëvalueerd worden. Dus: herkennen, beslissen, handelen en evalueren (afb. 1). Wat is de ‘state of the art’ op ieder van deze vier terreinen?