Samenvatting

De diagnose van parodontitis is traditioneel gebaseerd op klinisch en radiografisch onderzoek in combinatie met een anamnese. Voor tandartsen, maar mogelijk ook voor niet-tandheelkundige zorgverleners zijn er in toenemende mate andere methoden in ontwikkeling die bruikbaar zouden kunnen zijn voor de ondersteuning van de huidige diagnostiek, dan wel parodontale screeningsdoeleinden. Hierbij kan worden gedacht aan de analyses van biomarkers in orale vloeistoffen zoals speeksel, mondspoelingen en gingivale creviculaire vloeistof. Zo is er bijvoorbeeld een commerciële test, gebaseerd op de analyse van MMP-8 in mondspoeling, om vermoedens van parodontale ontstekingen te ontkrachten of te bevestigen. In aansluiting daarop laat recent onderzoek zien dat de combinatie van MMP-8 en chitinase in mondspoelingen een beter onderscheidend vermogen heeft dan MMP-8 of chitinase alleen. Hoewel diagnostiek met behulp van speeksel, gingivale creviculaire vloeistof en mondspoelingen een veelbelovend alternatief lijkt voor het opsporen van parodontale ontstekingen, blijft sonderen binnen de mondzorgpraktijk vooralsnog de gouden standaard.