De maximale mechanische belastbaarheid van een prothetische constructie wordt gedefinieerd als de grootste kracht die op die constructie kan worden uitgeoefend totdat deze sneuvelt door een fractuur. Belangrijke kernbegrippen van mechanische belastbaarheid zijn sterkte, hardheid, taaiheid en vermoeiing. Relatief veelvoorkomende complicaties van kronen en bruggen zijn porseleinen keramiekfracturen. Een factor die daarbij een rol speelt, is de functionele belasting vanuit het orofaciale systeem. In relatie tot de mechanische belastbaarheid van bruggen zijn de lengte van de overspanning tussen pijlerelementen, het brugtussendeel met de connectorgebieden en de eventuele vrij-eindigende brugdelen de kritische onderdelen. Onderdelen van de configuratie van een pijlerelement die van belang zijn bij de mechanische belastbaarheid van een kroon of een brug zijn de convergentiehoek en de vormgeving van het (cervicale) gebied bij de preparatiegrens. Als laatste is de dikte van de laag porselein/keramiek van metaal-porselein- en keramiekkronen en –bruggen een factor van betekenis.