Het begrip ‘oral medicine’ wordt over het algemeen gebruikt voor de discipline binnen de tandheelkunde en ten dele ook binnen de geneeskunde, die zich bezighoudt met de diagnostiek en de niet-chirurgische behandelingen van mondafwijkingen. Het betreft zowel in de mond ontstane en daartoe beperkte afwijkingen als afwijkingen die het gevolg zijn van een systemische aandoening of medicijngebruik. In veel gevallen zal de tandarts bij dergelijke afwijkingen behoefte hebben aan advies van of behandeling door de kaakchirurg. Het is de vraag of daarnaast nog behoefte bestaat aan een aparte specialist op het terrein van oral medicine. In het tandheelkundig onderwijs in Nederland wordt het vakgebied oral medicine niet als aparte discipline behandeld, maar is merendeels ondergebracht bij de vakgebieden mondziekten en kaakchirurgie, orale pathologie, parodontologie en ook, bijvoorbeeld, bij orale biochemie voor zover het de diverse aspecten van speeksel betreft. In het geneeskundig curriculum wordt weinig aandacht aan mondaandoeningen besteed. Aangezien veel patiënten met mondaandoeningen zich in eerste instantie tot de huisarts wenden, zou het wenselijk zijn dat in de opleiding tot huisarts aandacht aan oral medicine wordt besteed.