De term leukoplakie van het mondslijmvlies is een klinische diagnose voor een overwegend witte afwijking die niet direct als een andere witte, goed definieerbare afwijking van het slijmvlies kan worden herkend. Orale leukoplakie is meestal een asymptomatische slijmvliesafwijking die bij minder dan 2% van de volwassen bevolking voorkomt. Tabaksgebruik wordt beschouwd als de belangrijkste etiologische factor. Van alle leukoplakieën ontaardt ongeveer 1% per jaar in een plaveiselcelcarcinoom. Een patiënt met een leukoplakie wordt meestal verwezen naar een mondziekten-, kaak- en aangezichtschirurg, die een biopsie verricht voor een definitieve histologische diagnose. De uitslag van het histologisch onderzoek, die kan variëren van hyperkeratose tot een invasief plaveiselcelcarcinoom, bepaalt de behandeling. Het verdient de voorkeur elke leukoplakie te verwijderen om de kans op eventuele maligne ontaarding te reduceren. Aansluitend zullen patiënten veelal langdurig worden gecontroleerd. In sommige gevallen kan de controle door een tandarts-algemeen practicus worden uitgevoerd.
Leukoplakia of the oral mucosa is a potentially malignant disorder, which means that there is an elevated risk of transformation into a squamous cell carcinoma. The term oral leukoplakia is a clinical diagnosis for a predominantly white lesion which is not immediately recognizable as another well definable lesion which is white in appearance. Oral leukoplakia is generally an asymptomatic disorder of the mucosa with a prevalence of less than 2 per cent in the adult population. Tobacco usage is considered to be the most important etiological factor. Malignant transformation into a squamous cell carcinoma occurs in about 1 per cent per year. A patient with oral leukoplakia is generally referred to an oral and maxillofacial surgeon, who takes a biopsy for a definitive histopathological diagnosis. The outcome of the histopathological study, which may vary from hyperkeratosis to invasive squamous cell carcinoma, will determine the treatment. It is preferable that every leukoplakia is removed to reduce the risk of malignant transformation. Long term follow-up is indicated. Follow-up may in some cases be performed by the general dental practitioner.
Auteur(s) |
K.P. Schepman
E.H. van der Meij J.G.A.M. de Visscher |
---|---|
Rubriek | Onderzoek en wetenschap |
Publicatiedatum | 5 juli 2013 |
Editie | Ned Tijdschr Tandheelkd - Jaargang 120 - editie 7-8 - juli en augustus 2013; 384-390 |
DOI | https://doi.org/10.5177/ntvt.2013.07/08.13107 |
Er zitten geen programma's in het winkelmandje