Algemene ziekteleer

De ziekte van Crohn kan zich overal in het slijmvlies van de tractus digestivus presenteren. Orale slijmvliesafwijkingen doen zich voor in maximaal 9% van de ziektegevallen. Meestal gaat het om orofaciale granulomatosis in de vorm van epitheloïde granulomen. Tegenwoordig wordt ook wel gesteld dat orofaciale granulomatosis en morbus Crohn afzonderlijke ziekten zijn.

In dit artikel wordt de ziektegeschiedenis beschreven van een 64-jarige Afro-Amerikaanse man met klachten over pijnlijke orale ulceraties na het eten van scherp gekruid voedsel. Hij had al 30 jaar regelmatig vergelijkbare ulceraties in zijn mond die spontaan genazen. De laatste jaren werden de ulceraties steeds heftiger. Enkele jaren geleden werd als toevalsbevinding bij appendectomie morbus Crohn gediagnosticeerd. Omdat hij geen darmklachten had, was behandeling niet nodig geacht. Als medicatie gebruikte hij olmesartan, amlodipine en esomeprazol tegen hypertensie en gastro-oesofageale reflux. Klinisch onderzoek leverde diverse diepe ulceraties van het buccale en labiale slijmvlies met een doorsnede van maximaal 15 x 15 mm op en een esthetisch storende fissuur van de mondhoek met een diepte van 1 cm. De ulceraties waren bedekt met een witgrijze pseudomembraan en waren pijnlijk bij palpatie. De differentiële diagnose was orofaciale granulomatosis, pyostomatitis vegetans, aspecifieke chronische ulceraties, fungusinfectie, tuberculose en een auto-immuunziekte als pemfigus. Histopathologisch onderzoek van een biopt liet granulomateus weefsel zien dat kan duiden op orofaciale granulomatosis, mycobacteriële infectie, syfilis, sarcoïdose en een allergische reactie. Vanwege de negatieve uitkomsten van aanvullende onderzoeken werd de man op verdenking van morbus Crohn voor verdere diagnostiek verwezen naar een maag-darm-leverarts. De diagnose morbus Crohn kon echter niet worden gesteld. Vier keer per dag een lokale applicatie van fluocinonide en het gebruik van een spoelmiddel met dexamethason leidde, tezamen met een chirurgische behandeling van de mondhoekfissuur, tot geleidelijke remissie van de afwijkingen. Na 9 maanden was er volledige genezing.

Achteraf werden de afwijkingen gediagnosticeerd als orale granulomateuze slijmvlieslaesies, mogelijk in combinatie met morbus Crohn.

Bron

Salek H, Balouch A, Sedghizadeh PP. Oral manifestation of Crohn’s disease without concomitant gastrointestinal involvement. Odontology 2014; 102: 336-338.