De kindertandheelkunde in Nederland laat vanaf de jaren ’70 van de vorige eeuw een sterke afname zien van cariës in het kindergebit. Deze afname wordt door deskundigen toegeschreven aan de verbeterde mondhygiëne en aan de invoering van fluoridetandpasta vanaf deze periode. Aan deze ontwikkeling lijkt een einde te zijn gekomen. De huidige situatie laat helaas zien dat de meeste carieuze caviteiten in de tijdelijke dentitie onbehandeld blijven. De stellingname dat de vigerende restauratieve verzorgingsgraad omhoog moet, is derhalve goed verdedigbaar. Op basis van nieuwe inzichten in de cariologie van de laatste decennia wordt een lans gebroken om het oude paradigma van de restauratieve benadering te verlaten ten gunste van een preventieve benadering bij de behandeling van cariës.