De patiënttevredenheid bij het gebruik van magneet-, staaf-huls- en drukknopverankering bij overkappingsprothesen op 2 implantaten in de edentate onderkaak werd onderzocht. Bovendien werd nagegaan of er een correlatie bestond tussen de patiënttevredenheid en de maximale bijtkracht. Achttien tandeloze patiënten met functionele klachten over hun onderprothese ontvingen na de eerste-faseoperatie, waarbij 2 implantaten waren ingebracht, een nieuwe volledige gebitsprothese zonder verankering. Na 3 maanden werd de onderprothese voorzien van een willekeurig gekozen mesostructuur. Na 3 en na 6 maanden werd het verankeringssysteem vervangen door een ander. Patiënten vulden een vragenlijst in over de functie van de gebitsprothese aan het begin van het onderzoek, 3 maanden met de nieuwe prothese zonder verankering en telkens nadat een mesostructuur 3 maanden in situ was geweest. Aanvullend gaven zij hun totale tevredenheid weer op een visuele analoge schaal (VAS). Gegevens over de maximale bijtkracht werden betrokken uit een eerder onderzoek bij dezelfde populatie. Aan het eind van het onderzoek gaven de patiënten aan welk type mesostructuur het beste beviel. Met een mucosaal-gesteunde overkappingsprothese op implantaten werd een groot aantal klachten gereduceerd. De VAS-score vormde een betere afspiegeling van de voorkeur van de patint dan de vragenlijsten. De patiënten hadden een sterke voorkeur voor een staaf-huls- (10 patiënten) of een drukknopverankering (7 patiënten). De voorkeur van een patiënt kon niet worden voorspeld op basis van de observaties aan het begin van het onderzoek. De maximale bijtkracht kon niet worden gecorreleerd aan de gemiddelde schaalscores of VAS-score.