Implantologie

Er is nog maar weinig onderzoek gedaan naar de invloed van het ontwerp van de implantaatopbouwverbinding op de ontwikkeling van de weke delen rondom het implantaat en op de verandering van het peri-implantaire botniveau. Die vraag vormde dan ook het onderwerp van dit gerandomiseerde, multicenter vergelijkende onderzoek.

Initieel werden 61 mannen en 80 vrouwen (n = 141) geïncludeerd en willekeurig geïmplanteerd met 1 van 3 implantaatopbouwontwerpen, namelijk een conische verbinding (CV, n = 48), een flat-to-flat-verbinding (FF, n = 49) of een platform-switchverbinding (PS, n = 44). Het betrof daarbij verschillende implantaatsystemen. In dezelfde zitting werd een tijdelijke restauratie gemaakt op een, bij het implantaatsysteem behorende, titanium implantaatopbouw. Na een genezingsperiode van 3 maanden werd een definitieve kroon (lithium disilicaat) op een geïndividualiseerde zirkoniumdioxide opbouw vervaardigd.

De focus lag op de peri-implantaire veranderingen ter plaatse van mid-buccale peri-implantaire mucosa en de interproximale papillen. Dit werd intraoraal gemeten met behulp van een pocketsonde en aan de hand van gestandaardiseerde foto-opnamen buiten de mond nagemeten. Veranderingen in het botniveau werden op röntgenopnamen gemeten, daar waar het meest coronaal gelegen mesiale en distale contactpunt tussen bot en implantaat was gelegen.

De overlevingspercentages 1 jaar na plaatsing van de kroon waren 100% in de CV-groep, 85,7% in de FF-groep en 86,4% in de PS-groep. Het marginale botverlies was in de CV-groep significant minder dan bij de FF- en de PS-groep (respectievelijk -0,22 mm, -1,22 mm en -1,32 mm). Mucosale veranderingen bij de marginale gingiva waren niet waarneembaar. Bij de papilhoogte werd in alle groepen een winst van 0,2-0,3 mm gezien.

Langetermijnonderzoeken kunnen wellicht nog beter laten zien welke invloed verschillende implantaatopbouwverbindingen hebben op het botniveau, de mucosa en de esthetiek. Belangrijke confounders in dit onderzoek zijn dat niet alleen gekeken werd naar de implantaatopbouwverbinding, maar dat daar ook verschillende implantaat­systemen aan ten grondslag lagen. Daarnaast werden er bij een aantal patiënten tijdens het implanteren mucosatransplantaties uitgevoerd om een betere esthetisch resultaat te verkrijgen. Dit zou echter de invloed van de implantaat­opbouwverbinding op de peri-implantaire weke delen ­kunnen maskeren.

Bron

Cooper LF, Reside G, Stanford C, et al. A multicenter randomized comparative trial of implants with different abutment interfaces to replace anterior maxillary single teeth. Int J Oral Maxillofac Implants 2015; 30: 622-632.