Door een aantal Duitse collegas werd een mannelijke patint naar Nederland verwezen vanwege een onbegrepen speekselklacht. De patint klaagde over plakkerig parotisspeeksel: sinds enkele jaren ondervond hij hinder van een kleverige laag op vooral de binnenzijde van de wangen. Orinterend speekselonderzoek leerde dat de patint niet zo zeer hinder ondervond van kleverig parotisspeeksel (dat bij onderzoek erg waterig bleek te zijn), maar dat er sprake was van een relatief grote bijdrage van submandibularis- en/of sublingualisspeeksel aan de mondvloeistof. Dit mondbodemspeeksel vertoonde een hoge visco-elasticiteit en had sterk dradentrekkende eigenschappen (Spinbahrkeit). Deze klacht kon enigszins worden verminderd door het gebruik van vitamine C-tabletten die de kleverigheid van het speeksel verminderen. Ook stimuleren van de speekselsecretie met kauwgom leidde tot een verminderde visco-elasticiteit van het totaalspeeksel door de hogere relatieve bijdrage van parotisspeeksel. Het belangrijkste voor de patint was evenwel de verklaring en het begrip voor zijn probleem.