De vergrijzing van de Nederlandse bevolking is algemeen bekend. Een gevolg is dat het percentage ouderen in de gemiddelde praktijkpopulatie groter wordt. Ouderen behouden langer (een deel van) hun dentitie. Door een toename van de kwetsbaarheid van ouderen kan de zelfredzaamheid afnemen.Hierdoor kan de mondverzorging problemen opleveren.Het is de taak van elke tandarts-algemeen practicus adequaat in te spelen op veranderingen in de (mond)gezondheid van de tot zijn praktijk behorende ouderen.Het opstellen en actualiseren van een mondzorgplan is daarbij van belang. Bij het uitvoeren van mondzorg kunnen hindernissen optreden die onder andere gerelateerd zijn aan de medische conditie van de oudere.Actuele vragen zijn hoe tandartsen-algemeen practici hiermee om dienen te gaan en tot hoever hun verantwoordelijkheid reikt. In dit artikel wordt aanbevolen de nadruk te leggen op preventie en het proactief individualiseren van de mondzorg.