‘Een kunstgebit, een kwestie van doorbijten’ is niet slechts de titel van een proefschrift van 25 jaar geleden, het geeft ook de inhoud ervan goed weer. Ontevredenheid met een volledige gebitsprothese wordt niet alleen bepaald door de kwaliteit van de gebitsprothese en de condities in de mond, maar evenzeer door het feit of de patiënt kans ziet zich aan de gebitsprothese aan te passen en deze weet te accepteren. Om een edentate patiënt adequaat te behandelen, moet de zorgverlener daaraan veel aandacht besteden. Vijfentwintig jaar onderzoek heeft die conclusie niet onderuit gehaald, maar eerder verder onderbouwd. De huidige standaardbehandeling voor edentaten met atrofie van de processus alveolaris in de mandibula is een door 2 implantaten gedragen gebitsprothese. Voor patiënten met een nagenoeg intacte processus alveolaris in de mandibula blijft een conventionele gebitsprothese echter de eerste optie. Pas bij gebleken onvrede kunnen implantaten worden overwogen.