Samenvatting

In het proces van behandelingsplanning door tandartsen in de praktijk bleek uit onderzoek bij zowel anamnestische vragen, onderzoeken als behandelingsplannen veel variatie voor te komen. De conceptuele benadering van tandartsen speelde hierbij een rol. Bij beperkte financiële middelen werd een eenvoudiger behandeling gepland. De meeste tandartsen namen bij een nieuwe patiënt een afwachtende houding aan. Een kleiner deel streefde een radicale wending na van het tot dan toe gevoerde beleid. Later onderzoek bevestigde de variatie tussen tandartsen en de rol van de conceptuele benadering. In de afgelopen 25 jaar is het kwaliteitsdenken in de zorg tot ontwikkeling gekomen. De overheid heeft hierbij met nieuwe wetgeving een belangrijke rol gespeeld. Ook in de mondzorg wordt gewerkt aan de ontwikkeling van een kwaliteitssysteem, bestaande uit professionele klinische richtlijnen en meetinstrumenten, intercollegiale toetsing van de toepassing daarvan, en borging. Hiermee wordt beoogd onverklaarde variatie tussen tandartsen te verminderen en de transparantie van de zorg voor de patiënt te vergroten.