Samenvatting

In 1990 verscheen het proefschrift ‘Een kunstgebit bij ouderen, een kwestie van aanpassen?’. Het onderzoek dat er aan ten grondslag lag, betrof onder andere het vinden van een meetinstrument voor het aanpassingsvermogen van ouderen aan volledige gebitsprothesen. De conclusie was dat een subschaal van de Beoordelingsschaal voor Oudere Patiënten voorspellende waarde had. Hierna zijn over dit onderwerp slechts enkele nieuwe onderzoeken uitgevoerd. Die gingen over de aangetoonde aanpassing achteraf, de gerealiseerde aanpassing. De resultaten waren teleurstellend. Omdat sinds de beschikbaarheid van orale implantaten veel implantaatgedragen gebitsprothesen zijn vervaardigd, lijkt onderzoek naar het aanpassingsvermogen aan volledige gebitsprothesen ook minder relevant. Het zoeken naar een meetinstrument voor de doelmatigheid van behandelingen heeft zich in de laatste decennia vooral gericht op de levenskwaliteit en op de algemene conditie van een oudere. Om in de mondzorg tot een goede beoordeling van de algemene conditie en daarmee van de belastbaarheid van een oudere te komen, is ervaring echter onontbeerlijk.