Samenvatting

De aandoeningen temporomandibulaire disfunctie en cranio­manidubulaire disfunctie worden 25 jaar na de publicatie van het proefschrift ‘Prevalence and etiology of craniomandibular dysfunction. An epidemiological study of the Dutch adult population’ nog volop bediscussieerd in de onderzoeksliteratuur. In het bijzonder wordt aandacht besteed aan occlusie en de relatie met deze aandoening; niet zelden zijn de conclusies tegenstrijdig. Een mogelijke verklaring voor deze controverse ligt, naast de definiëring van temporomandibulaire en craniomanidubulaire disfunctie en de definiëring van occlusie, in de methodologische tekort­komingen van de onderzoeken. Aan de hand van de belangrijkste resultaten uit het proefschrift van 25 jaar geleden en de wetenschappelijke discussie sindsdien zijn 7 uitgangspunten geformuleerd die worden toegelicht met klinisch voorbeelden voor een evidencebased behandeling van patiënten met deze aandoeningen in de algemene tandartspraktijk.