Hoe en waarom tanden erupteren is een vraag die al zeer lang in de belangstelling staat. In het verleden is een groot aantal theorien opgesteld die een verklaring zouden kunnen geven voor dit proces. Deze mechanistische theorien veronderstelden dat er een structuur zou moeten zijn die een kracht uitoefent om een tandkiem te laten erupteren. Het overheersende idee was dat de collageenvezels en/of de fibroblasten in het parodontale ligament hiervoor verantwoordelijk zouden zijn.Veel onderzoek werd echter gedaan bij continu erupterende incisieven van knaagdieren of konijnen, een model waaraan aanzienlijke bezwaren bleken te kleven. Omdat honden, net als mensen, gebitselementen hebben met een beperkte eruptie werd er 25 jaar geleden een onderzoek gestart bij beagle honden. En van de belangrijke conclusies uit dit onderzoek was dat het parodontale ligament niet verantwoordelijk kan zijn voor de eruptiekracht, omdat de ontwikkeling daarvan pas begint aan het einde van het eruptieproces. In de daaropvolgende jaren is door anderen veel onderzoek gedaan naar tanderuptie bij beagles. De huidige stand van zaken kan als volgt worden samengevat: het gereduceerde glazuurepitheel en de tandfollikel reguleren de botresorptie en botdepositie rondom een erupterend gebitselement, waardoor de occlusale verplaatsing van een gebitselement tijdens de eruptie mogelijk wordt gemaakt; het parodontale ligament ontwikkelt zich pas nadat een gebitselement is doorgebroken in de mondholte en speelt dus geen rol van betekenis in het eruptieproces; het gebitselement zelf speelt geen rol van betekenis bij de regulatie van zijn eruptie.