L. Dubois
Predictability in orbital reconstruction
Amsterdam: Universiteit van Amsterdam, 2016
217 bl., geïll.
ISBN 978 90 6464 992 9

Fracturen van de zygoma komen relatief veel voor. Afhankelijk van de ernst van het trauma kan de behandeling bestaan uit het ‘trekken’ aan de zygoma met een ‘eentandsbeenhaak’, waarbij het botdeel in de goede positie terug ‘springt’ en reconstructie van gecompliceerde fracturen, waarbij de oogkas ernstig is gedeformeerd.

In dit proefschrift worden 3 controversiële reconstructie-onderdelen besproken: 1. de indicatie voor de behandeling, 2. de timing en 3. het materiaal waarmee de oogkas wordt gereconstrueerd: met eigen bot of alloplastisch materiaal.

Over de indicatie voor acute behandeling, wanneer oogspieren zijn ingeklemd of als de visus verloren dreigt te gaan door zwelling of bloeding in de oogkas, is concensus in de onderzoeksliteratuur.

Wat betreft de timing kan onderscheid worden gemaakt tussen acute (binnen 2 uur), vroege (binnen 2 weken) en langer dan 2 weken uitgestelde reconstructie. Bewijs van een gunstiger resultaat na een vroege behandeling dan na een uitgestelde behandeling is in de onderzoeksliteratuur echter onvoldoende gevonden. De veronderstelling dat bij een uitgestelde reconstructie extra schade ontstaat door vet-atrofie en fibrosering kan eveneens niet wetenschappelijk worden aangetoond. Een argument om aan een uitgestelde behandeling de voorkeur te geven is de mogelijkheid om spontaan herstel van de bewegingsbeperking van het oog de kans te geven en om een patiënt specifiek reconstructie-implantaat te vervaardigen.

Veel aandacht wordt gegeven aan de beoordeling van de complexiteit van de orbitale schade. CT-scans blijken de meest accurate en consistente beoordeling te bieden. Ook wordt uiteengezet hoe een implantaat voor de reconstructie van de orbita het meest succesvol kan worden vervaardigd en geplaatst.

Dit proefschrift is vooral gericht op de benige reconstructie van de orbita. Nader onderzoek naar de reactie van de weke delen in de orbita op het trauma en de chirurgische behandeling lijkt nu geboden. Het onderzoek dat aan dit proefschrift aan ten grondslag ligt, geeft een fraai inzicht in de toekomstmogelijkheden van computergestuurde chirurgie en 3D-printtechnieken. Derhalve aanbevolen voor de jonge en oudere-jonge collegae die zich met orbitatrauma bezighouden!