De complexe relatie tussen fysieke en psychische aandoeningen is onderwerp van veel onderzoeken geweest. Depressie bijvoorbeeld, is niet alleen een chronische psychische ziekte, maar ook een risicofactor voor hart-en-vaatziekte en kanker. Verder is er genoeg bewijs dat mentale gezondheid belangrijk is voor het in stand houden van de fysieke gezondheid. Ook bestaat er een relatie tussen mondafwijkingen en eetstoornissen in aanwezigheid van zelf opgewekt braken. Weinig informatie is voorhanden als het zelf opgewekte braken niet aanwezig is, ondanks risicofactoren als een droge mond vanwege medicatie, tekorten in de voeding of een zuur dieet. In dit onderzoek werd een systematisch literatuuronderzoek uitgevoerd naar de associatie tussen mondgezondheid en eetstoornis, met en zonder zelf geïnduceerd overgeven.

De systematische zoekopdracht werd uitgevoerd met behulp van MEDLINE. Uitkomstmaten waren tanderosie, speekselklierfunctie en gemiddeld aantal DMFS en DMFT. Tien onderzoeken behelsden genoeg data om meegenomen te worden in de meta-analyse. Uiteindelijk werden 556 psychiatrische patiënten geïncludeerd en 556 controlepatiënten. Patiënten met een eetstoornis hadden 5 keer meer kans op tanderosie dan de controlepersonen. De kans hierop was nog groter als de patiënten ook zelf hun braken opwekten. Deze patiënten lieten tevens een hogere DMFS-score zien en een verminderde speekselvloed.

Geconcludeerd werd dat de resultaten het belang laten zien van samenwerking tussen tandartsen en medische hulpverleners. Tandartsen zouden de eerste kunnen zijn die een suspecte eetstoornis aan het gebit kunnen opmerken, terwijl zorgverleners op het psychisch gebied alert moeten zijn op de tandheelkundige consequenties van een eetstoornis, vooral in combinatie met zelf opgewekt braken.

Bron

Kisely S, Baghaie H, Lalloo R, Johnson NW. Association between poor oral health and eating disorders: systematic review and meta-analysis. Br J Psychiatry 2015; 207: 299-305.