Hoewel de metaal-porseleinkroon te boek staat als een sterke en duurzame restauratie, kan het gebeuren dat er breuk van het porselein optreedt. Naast het vervaardigen van een nieuwe kroon of brug bestaat de mogelijkheid om afgebroken porselein in de mond te repareren. Hiervoor wordt voornamelijk gebruikgemaakt van composiet. Van de oude reparatiemethoden is bekend dat ze meestal weinig succesvol waren. In vitro-onderzoek laat zien dat repareren inmiddels een redelijke kans van slagen heeft als men een hechting van de composiet aan het metaal en het porselein weet te bewerkstelligen die zowel micromechanisch – door het opruwen van het oppervlak - als chemisch van aard is. Voor het verkrijgen van een chemische hechting beschikt de tandarts vandaag de dag over een nieuwe generatie porselein- en metaalprimers, bondings en adhesieve monomeren. Ofschoon nog niet bewezen is dat deze (techniekgevoelige) materialen even goed werken onder klinische omstandigheden als in het laboratorium, is het ondernemen van een reparatiepoging – mits zorgvuldig uitgevoerd – alleszins gerechtvaardigd. Terughoudendheid over het reparatiesucces blijft echter geboden, vooral als niet vaststaat dat de oorzaak van de breuk afdoende is geëlimineerd.