Langetermijnonderzoek aan de universiteit van Nijmegen naar de stabiliteit van een orthodontische behandeling tot tien jaar na beëindigen van de retentiefase laat zien dat de eerste twee jaar na afloop van de retentie bijna 50% van de totale relaps plaatsvindt. Daarna treedt een zekere stabiliteit in, behalve voor de positie van het onderfront. Tien jaar na retentie is de positie van de onderincisieven zelfs slechter dan voor de behandeling. Deze veranderingen in de positie van de onderincisieven zijn het gevolg van relaps en van normale fysiologische veranderingen die met het ouder worden gepaard gaan. Dit roept de vraag op of het zinvol is crowding van het onderfront te (her)behandelen. Relaps van het onderfront kort na de orthodontische behandeling kan onder meer hersteld worden door de getroffen gebitselementen met een draadligatuur naar de C-C bar te binden, een springretainer te gebruiken of opnieuw vaste apparatuur toe te passen. In alle gevallen dient de C-C bar daarna zekerheidshalve op alle gebitselementen te worden vastgezet. Veranderingen in de stand van het onderfront op oudere leeftijd vergen, indien behandeling door de patiënt gewenst wordt, vaak een uitgebreidere behandeling.