In 2006 beschreef professor Malamud, expert op het gebied van speekselonderzoek, in een redactioneel commentaar in The Journal of the American Dental Association, een aantal nieuwe ontwikkelingen in de speekseldiagnostiek (J Am Dent Assoc 2006; 137: 284-285). Door het combineren van nieuwe technieken uit de micro-elektronica en de nanotechnologie met de nieuwste kennis van eiwitcomplexen (proteomics) en informatie op genetisch niveau (genomics) zijn de diagnostische mogelijkheden met speeksel sterk toegenomen. Malamud verwacht dat het in de nabije toekomst mogelijk wordt om met een paar druppels speeksel te bepalen of een patiënt aan een bepaalde aandoening lijdt (bijvoorbeeld aan een tumor in de mondholte of een systeemziekte als het syndroom van Sjögren). Met behulp van nanotechnologie zal het mogelijk zijn de hiervoor benodigde detectieapparatuur te miniaturiseren tot een handzaam, aan de tandartsstoel toepasbaar formaat. Ook lijken deze technieken geschikt om de gezondheidsstatus van een mond in kaart te brengen. (bijvoorbeeld of een patiënt lijdt aan actief parodontaal verval). Voor onderzoeksdoeleinden zijn deze technieken nu al met voldoende betrouwbaarheid beschikbaar. Voor toepassing van deze technieken in de algemene praktijk is nog nader onderzoek noodzakelijk. Wat toekomstmuziek leek, gaat dus realiteit te worden!