ntibioticumresistentie is een groot probleem in de gezondheidszorg dat alle zorgverleners moet aanzetten tot zorgvuldigheid bij het indiceren van een antibioticum. Onderzoekers hebben tandartsen-algemeen practici in Wales ondervraagd over het indiceren van antibiotica, zijn nagegaan of hun indicaties voor toepassing van een antibioticum overeenstemden met de vigerende richtlijnen en hebben uitgezocht welke factoren bepalend waren voor de indicatie van een antibioticum als geen risico bestond op (systemische) uitbreiding van een infectie.

Aan het onderzoek namen 42 tandartsen-algemeen practici deel. Zij werden gevraagd op een standaard formulier informatie te verstrekken over de eerstvolgende 15 patiënten die zij gingen behandelen vanwege een pulpale, periapicale of parodontale ontsteking. Het formulier bevatte vragen over demografische gegevens, tandheelkundige voorgeschiedenis, huidige symptomen en gestelde diagnose. De tandartsen moesten ook aangeven of hun behandeling werd beïnvloed door de volgende factoren: onwil of onmogelijkheid van de patiënt om een klinische behandeling te ondergaan, geen lokale anesthesie te bewerkstelligen, mislukking van een eerdere klinische behandeling, tijdgebrek om een klinische behandeling af te maken of dringend verzoek van de patiënt om een antibioticum voor te schrijven.

Het onderzoek leverde bruikbare gegevens op van 568 patiënten. Voor meer dan 57% van de patiënten werd een antibioticum voorgeschreven. In meer dan 65% van deze gevallen bestond echter geen gevaar voor (systemische) uitbreiding van een infectie en in meer dan 70% van deze gevallen was er zelfs geen sprake van een klinische behandeling. Slechts in 19% van deze gevallen was volgens de vigerende richtlijnen verantwoord een antibioticum voorgeschreven. De meest voorkomende redenen om tegen de richtlijnen in toch een antibioticum voor te schrijven, waren: mislukking eerdere behandeling (odds ratio = 13,6), tijdgebrek (odds ratio = 10,2), onwil of onmogelijkheid van de patiënt tot behandeling (odds ratio = 4,9), verzoek patiënt (odds ratio = 3,7) en acute parodontitis (odds ratio = 3,4).

De onderzoekers concluderen dat deze tandartsen-algemeen practici veelvuldig onterecht een antibioticum indiceren. Dit onderzoeksresultaat mag uiteraard niet nationaal of internationaal worden gegeneraliseerd, maar het onzorgvuldige en onprofessionele gedrag moet wel op academisch en professioneel niveau en op niveau van de inspectie van de volksgezondheid worden bestreden.

Bron

• Cope AL, Francis NA, Wood F, Chestnutt IG. Antibiotic prescribing in UK general dental practice: a cross-sectional study. Community Dent Oral Epidemiol 2016; 44: 145-153.