Wie realiseert zich nog hoe moeilijk het aan het begin van de twintigste eeuw was om duurzame restauraties te maken? De tijd dat men bijvoorbeeld inlays vervaardigde door goudsoldeer te laten vloeien in een matrix! De matrix werd verkregen door goudfolie te bruneren op een model van de preparatie. Maar de krimp van het stollende goud veroorzaakte een onacceptabel grote vervorming. De spleet tussen restauratie en element was daardoor meestal zo groot dat het bevestigingscement snel desintegreerde, met als gevolg een slechte prognose.