Vrij kort na de ontdekking van de röntgenstraling werd al in 1904 door Price een methode beschreven om periapicale röntgenopnamen van elementen te maken. Deze methode werd verder uitgewerkt door Cieszynski (1925) en staat nog steeds bekend als de bissectriceregeltechniek. Vanaf 1913 werden ook echte tandfilms op de markt gebracht. Deze films waren extreem ongevoelig in vergelijking tot de huidige films. De benodigde belichting voor de nu gebruikelijke tandfilms is nog slechts 5% van deze eerste tandfilms. De bissectriceregeltechniek bleef erg lang populair omdat deze kan worden toegepast met relatief lichte apparatuur zoals die vaak in de tandartspraktijk wordt gebruikt. Ook zijn er geen hulpmiddelen nodig.