Het enige onderdeel van een tandheelkundige behandeling waarbij steriliteit vereist (of ten minste gewenst) is, is de wortelkanaalbehandeling. Voor het steriliseren van wortelkanaalruimers, vijlen en met watten omwikkelde naalden werd aanvankelijk een vanouds beproefde methode gebruikt: dopen in alcohol en flamberen. Hoewel kon worden aangetoond dat deze methode betrouwbaar is (Grossman en Appleton, 1940), was al eerder in de Verenigde Staten de door Flaherty ontworpen ‘molten metal sterilizer’ in gebruik. Daarbij werd het instrument tot aan het handvat gedurende 5 tot 10 seconden in gesmolten metaal gestoken.