Na de laatste ijstijd is de moderne mens gebitselementen gaan verwijderen, vijlen, verven en/of inleggen met halfedelsteen. Het gebit sprak zo tot de verbeelding dat al of niet rituele verfraaiing ervan door onherstelbare ingrepen op veel plaatsen voorkwam. De mooiste en knapste ingrepen waren de inlays die ambachtslieden van de Maya’s wisten te maken. Tussen 1500 en 1900 deden vertegenwoordigers van de moderne wetenschap het verschijnsel af als primitief en barbaars, maar sinds honderd jaar zijn er enkele geweest die het serieus hebben onderzocht. De laatste jaren zijn tandversieringen op de markt gekomen. In twee artikelen wordt kort de geschiedenis van het tandjuweel geschetst. In het eerste ligt de nadruk op de rituele betekenis van de ingrepen, in het tweede op de maatschappelijke waardering ervan.