Wanneer je de laatste vijfentwintig jaar het tandheelkundig werkveld bekijkt, moet je constateren dat de behandelingsmogelijkheden sterk zijn toegenomen en de behandeling zelf complexer is geworden. Het oudste en bekendste voorbeeld daarvan is wel de behandeling van schisispatiënten. Werden deze patiënten in het verre verleden chirurgisch ‘opgelapt’ en vervolgens met behulp van overkappingsframes op gegoten kronen prothetisch behandeld, de laatste decennia worden deze patiënten met toenemende perfectie behandeld door een team van kinderartsen, plastisch chirurgen, KNO-artsen, kaakchirurgen, orthodontisten, logopedisten, maatschappelijk werkers en eventueel tandarts- prothetisten.