In het dagelijks werk van een tandarts staat de diagnostiek van cariës en cariësgerelateerde afwijkingen centraal. Deze diagnostiek is afhankelijk van een combinatie van grondig klinisch onderzoek en het gebruik van additionele hulpmiddelen, waarvan de bitewing-opname de meest gebruikte is. Het doel van dit onderzoek was richtlijnen te identificeren over de inzet van bitewing-opnamen, de kwaliteit hiervan te beschrijven en de aanbevelingen over het gebruik ervan te vergelijken.

Aan de hand van diverse zoektermen werden in Medline bestaande richtlijnen gezocht. Aanvullend werd de database van het US National Guideline Clearinghouse en van het Royal College of Surgeons doorzocht. Ten slotte werd een ad hoc zoekopdracht in Google uitgevoerd. In totaal werden 118 publicaties gevonden. Na toetsing en verwijdering van dubbele exemplaren bleven er 13 over voor een kwaliteitsbeoordeling. Deze beoordeling vond plaats met behulp van het AGREE II instrument, in 6 verschillende domeinen. De kwaliteit van de richtlijnen bleek over het algemeen redelijk. Inhoudelijk waren de verschillen tussen de richtlijnen aanzienlijk. Er bleek een grote variatie te bestaan in de aanbeveling op welke leeftijd gestart moest worden met de eerste bitewing-opnamen. Leeftijd van de patiënt en het ingeschatte cariësrisico waren van invloed op de frequentie waarmee bitewing-opnamen moesten worden herhaald maar deze invloed verschilde per richtlijn.

Conclusie. De discussie over de timing en frequentie van bitewing-opnamen moet worden opgevoerd om meer consensus over dit onderwerp te verkrijgen.

Bron

Goodwin TL, Devlin H, Glenny AM, O’Maley L, Horner K. Guidelines on the timing and frequency of bitewing radiography; a systematic review. Br Dent J 2017; 222: 519-526.