Het maken van röntgenopnamen in de tandheelkundige praktijk is een van de testen om aanvullende diagnostische informatie te verkrijgen. Het gebruik hiervan dient voorafgaand te worden gerechtvaardigd en van de verkregen röntgenopname dienen de bevindingen te worden vastgelegd. Het komt voor dat mondzorgverleners verwijzen naar een gespecialiseerde dentomaxillofaciale radioloog voor een second opinion. In dit onderzoek stond de vraag centraal wat de meest voorkomende redenen waren om te verwijzen.

In het onderzoek werd gebruikgemaakt van een retro­spectieve analyse. In een ziekenhuis werden alle verwijzingen naar de dentomaxillofaciale specialist tussen maart 2019 en november 2015 verzameld en gecategoriseerd. De verwijzingen kwamen voornamelijk van tandartsen algemeen-practici en de bijbehorende diagnostiek was enorm gevarieerd. Een kleine 60% van de verwijzingen kon in 10 diagnostische categorieën worden ondergebracht. De belangrijkste was normale anatomie en anatomische variaties hierop. Ook betrof het vaak gangbare tandheelkundige afwijkingen, idiopathische osteosclerose of sinuspathologie.

Conclusie. In het onderwijs moet meer aandacht worden besteed aan de diagnostiek op de röntgenopname. Hierdoor kan een groot deel van de (onnodige) verwijzingen worden voorkomen.

Bron

Dave M, Horner K. Challenges in X-ray diagnosis: a review of referrals for specialist opinion. Br Dent J 2017, 222: 431-437.