Na de stelselwijziging in 1995 is een onduidelijke situatie ontstaan met betrekking tot de aanvullende ziekenfondsverzekeringen. Een belangrijk onderdeel van de stelselwijziging betrof het opheffen van het collectieve karakter van de voorzieningen met tegelijkertijd het invoeren van het begrip ´marktwerking´. In dit artikel is onderzocht in hoeverre de vergoedingen van de kosten van parodontale behandelingen door aanvullende ziekenfondsverzekeringen zijn gewijzigd door de marktwerking. Door inventarisatie en vergelijking van alle aanvullende verzekeringen van de in Nederland opererende ziekenfondsen werd onderzocht welke dekking mogelijk is en welke aanvullende voorwaarden worden gesteld. Van de 118 beschikbare pakketten bevatten 86 (73%) tandheelkundige zorg, waarvan 68 (58%) parodontale zorg hebben opgenomen. Een minderheid van de verzekeraars (4) heeft parodontale zorg standaard opgenomen (16%) en 13 verzekeraars (52%) stellen beperkende voorwaarden. Geconcludeerd wordt dat de opzet tot meer marktwerking is geslaagd. Voor de consument is een breed scala van aanvullende verzekeringen beschikbaar gekomen met grote verschillen in dekking. Indien patiënten onvoldoende kennis hebben omtrent deze verschillen, kan onvoldoende dekking tegen (parodontale) behandelingskosten ontstaan. De tandheelkundige zorg is daarmee succesvol buiten de collectieve sfeer gehaald. Of dit succes zich ook vertaalt in tandheelkundige winst voor de patiënten, zal de toekomst moeten uitwijzen.