In een retrospectief onderzoek werden de mogelijke relaties betudeerd tussen een aantal bij aanvang van de behandeling geregistreerde klinische en psychologische factoren en het uiteindelijke behandelresultaat. De gegevens van 102 patiënten van een universitaire kliniek voor temporomandibulaire disfuncties werden geanalyseerd. Bij 51 patiënten waren de pijnklachten aan het eind van de behandeling niet of slechts gedeeltelijk verdwenen, bij 51 andere patiënten, geselecteerd op gelijke leeftijd en geslacht, waren de pijnklachten geheel verdwenen. Het logistische regressiemodel (p = 0,008; verklaarde variantie = 15%; sensitiviteit = 59%; specificiteit = 57%) wees uit dat een niet-succesvolle behandeling geassocieerd was met een groter aantal voorafgaande behandelingen voor temporomandibulaire disfuncties en een groter aantal mandibulaire functiestoornissen; een succesvolle behandeling met hogere scores op de initiële pijngradatieschaal. Dit onderzoek geeft aan dat bepaalde factoren kunnen helpen bij het vroegtijdig herkennen van patiënten die het risico lopen niet positief te reageren op de behandeling van temporomandibulaire stoornissen.