Onder de meest gunstige omstandigheden kan de tandarts n keer per anderhalf jaar een lichamelijk mishandeld kind, met trauma in het hoofd-halsgebied, in zijn praktijk tegenkomen en herkennen. Omdat het ondoenlijk is dagelijks volledig alert te zijn op signalen van kindermishandeling zal herkenning in de doorsnee tandartspraktijk nog beperkter zijn. De tandarts lijkt dus maar een bescheiden rol te kunnen spelen in het signaleren van kindermishandeling. Desondanks is het voor de beroepsgroep belangrijk te weten hoe kindermishandeling gesignaleerd kan worden, aangezien de gevolgen voor het kind ernstig kunnen zijn. Fysieke kenmerken kunnen zijn blauwe plekken, brandwonden, scheuring van het frenulum labiale of uitgeslagen incisieven. Ook is er soms sprake van gedragsproblemen bij het kind. Bedekkende kleding bij zomerse temperaturen kan indicatief zijn. Het is een misvatting dat kindermishandeling niet anoniem door beroepskrachten kan worden gemeld bij n van de Advies- en Meldpunten Kindermishandeling (AMK). Openheid heeft echter de voorkeur.