Bij een orthodontische behandeling is vaak verankering nodig om verplaatsingen van gebitselementen mogelijk te maken. Voor verankering kan gebruik worden gemaakt van de overige gebitselementen, een headgear of een vorm van botverankering, zoals orale implantaten of minischroeven (‘miniscrews’). Sinds een aantal jaren wordt hiervoor met regelmaat ook een botanker gebruikt. Een botanker geplaatst op de crista zygomaticoalveolaris wordt zygoma-anker genoemd. Dit anker bestaat uit een titanium osteosyntheseplaat die uitloopt in een dun staafgedeelte met een cilindervormig fixatie-element. Met zygoma-ankers kunnen bij grotere tandverplaatsingen in de bovenkaak reactiekrachten op de verankeringselementen worden geëlimineerd. Er werd onderzoek verricht naar de indicaties, de behandelingsresultaten en de complicaties bij 84 patiënten die in de periode van 2002 tot 2007 een behandeling met een zygoma-anker ondergingen. In totaal werden 158 botankers geplaatst. Hiervan gingen 15 (9,5%) voortijdig verloren en in 13 gevallen (8,2%) traden complicaties op, zoals mobiliteit van de geplaatste ankers, abcesvorming en het submucosaal geraken van de cilinder tijdens de initiële genezing. Deze complicaties maakten chirurgische interventie noodzakelijk. De conclusie is dat het zygoma-anker een goede aanvulling is voor het verkrijgen van orthodontische verankering. Er moet echter worden gestreefd naar reductie van het aantal complicaties.